Chanbara – po japońsku oznacza bijatykę na patyki, w jaką bawili się młodzi Japończycy. Mistrz szermierki samurajskiej, kaicho Tetsundo Tanabe przekształcił to w nowy bezpieczny sport, a zarazem nadal wspaniałą zabawę, która przenosi nas w czasy japońskich samurajów, czy też europejskich rycerzy.

Nie wymaga kosztownej zbroi, nie ma skomplikowanych, oderwanych od rzeczywistości reguł, nie stanowi zagrożenia dla zdrowia walczących. Walczący ma za zadanie trafienie przeciwnika najszybciej i najlepiej jak potrafi miękką bronią, która jest substytutem miecza japońskiego, włóczni, naginaty, noża itp. Możliwa jest konfrontacja różnych stylów walki, oręża europejskiego z azjatyckim.

Dla kogo przeznaczona jest chanbara? Uprawiają ją dzieci, młodzież, dorośli, dziewczęta i chłopcy. Bardzo dynamiczny trening, walka podczas której nieustannie poruszamy się, zmieniając taktykę, szybkość, pole trafień. Wszechstronny, dynamiczny wysiłek kształtujący proporcjonalnie wszystkie cechy motoryczne, rozwijający osobowość, waleczność, kontrolę dystansu do przeciwnika, szybkość reakcji. A wszystko to z uśmiechem i poczuciem bezpieczeństwa własnego i partnera, z którym ćwiczymy. Ponieważ chanbara obejmuje kilka różnych broni, kategorii i konkurencji używa się obecnie nazwy spochan, która powstała z dwóch słów: “sports” i “chanbara”. Japończycy uwielbiają tworzyć takie mieszanki słowne. Spochan można nazwać szermierką japońską, samurajską, nowoczesną formą kendo czy też szermierką historyczną. W każdym razie jest to fajna, bezpieczna zabawa, która może przerodzić się dla niektórych w sport wyczynowy. Spochan to nowoczesna szermierka.